Archiwum sierpień 2016, strona 1


sie 05 2016 Porady eksperta
Porady eksperta

Niegodność dziedziczenia – instytucja regulowana przez art. 928 IV księgi Kodeksu cywilnego (prawo spadkowe). Spadkobiercę wyłączonego od dziedziczenia z powodu uznania za niegodnego dziedziczenia, traktuje się w taki sposób, jak gdyby nie dożył otwarcia spadku.

Uznanie za niegodnego dziedziczenia może być dokonane wyłącznie przez sąd i tylko w przypadkach, kiedy spadkobierca[1]:

dopuścił się umyślnie ciężkiego przestępstwa przeciw spadkodawcy; podstępem lub groźbą nakłonił spadkodawcę do sporządzenia lub odwołania testamentu albo w taki sam sposób przeszkodził mu w dokonaniu jednej z powyższych czynności; umyślnie ukrył lub zniszczył testament spadkodawcy, podrobił lub   przerobił jego testament albo świadomie skorzystał z testamentu przez   kogoś podrobionego lub przerobionego.

Legitymację do domagania się uznania spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia ma każdy, kto ma w tym interes prawny.  Z żądaniem tym można wystąpić w ciągu roku od dnia, w którym powzięto  informację o przyczynie niegodności, jednakże nie później niż przed  upływem lat trzech od otwarcia spadku[2].

Jeżeli jednak spadkodawca przebaczy spadkobiercy, który mógłby na   podstawę ww. przesłanek zostać uznany za niegodnego dziedziczenia, to   spadkobierca taki nie może zostać uznany za niegodnego[3]. Jeżeli natomiast przebaczenie nastąpiło w chwili, kiedy spadkodawca nie miał zdolności do czynności prawnych, to przebaczenie takie jest skuteczne, pod warunkiem, że nastąpiło ono z dostatecznym rozeznaniem[4].

Spadkobierca wyłączony od dziedziczenia z powodu uznania za   niegodnego dziedziczenia jest traktowany w taki sposób, jak gdyby nie   dożył otwarcia spadku[5]. Przyjęta w ten sposób fikcja prawna  nie wyklucza dziedziczenia po zmarłym spadkodawcy przez osoby  uprawnione do dziedziczenia po osobie uznanej za niegodną dziedziczenia.  Tytułem przykładu: jeżeli uprawniony do dziedziczenia po spadkodawcy  jego syn zostanie uznany za niegodnego dziedziczenia, po spadkodawcy  dziedziczą jego małżonka i zstępni lub w ich braku, inni spadkobiercy.

 

Zapraszam do kontaktu -

503 - 470 - 580

kupie@udzialy.biz.pl

sie 05 2016 Porady eksperta
Porady eksperta

Zachowek – forma ochrony interesów osób najbliższych spadkodawcy, którym przysługuje roszczenie względem spadkobierców, powołanych do dziedziczenia o zapłatę określonej sumy pieniężnej zwanej zachowkiem. Obowiązek ten powstaje w chwili śmierci spadkodawcy i należy do długów spadkowych. Ratio legis polega tu na wyjściu z założenia, że każdy człowiek w razie śmierci ma  moralny obowiązek pozostawienia choćby części majątku swym najbliższym, a  może się zdarzyć, że spadkodawca sporządzając testament pominie takie osoby. Zachowek zabezpiecza interesy osób najbliższych pominiętych przez spadkodawcę w testamencie.

Uprawnieni do zachowku

Podmioty uprawnione:

zstępni; małżonek; rodzice spadkodawcy, jeśli byliby powołani do spadku z ustawy.

Wyłączenia:

osoby uznane za niegodne; osoby, które zrzekły się dziedziczenia lub odrzuciły spadek przysługujący im z mocy ustawy; małżonek wyłączony od dziedziczenia w trybie artykułu 940 kc, czyli w  sytuacji, gdy spadkodawca wystąpił o orzeczenie rozwodu z winy małżonka  i żądanie to okazało się uzasadnione; osoby wydziedziczone przez spadkodawcę.

Osoby z pkt. 1 i 2 są traktowane jakby nie dożyły otwarcia spadku.

Spadkobiercy uprawnieni do zachowku: w sytuacji, kiedy ich udział w spadku nie pokrywa należnego im zachowku.

Powstanie roszczenia: roszczenie powstaje, gdy uprawniony nie otrzymał go w innej postaci, niż powołanie do dziedziczenia.

Zobowiązani z tytułu zachowku

spadkobiercy powołani do dziedziczenia; osoby, na rzecz których spadkodawca ustanowił zapis windykacyjny; obdarowani darowizną doliczoną do spadku.

Wysokość zachowku

Wysokość zawsze określa się w oznaczonej kwocie pieniężnej, która zależy od:

wartości całego spadku; wielkości udziału spadkowego, który przypadłby danej osobie przy dziedziczeniu ustawowym; czy uprawniony jest trwale niezdolny do pracy; czy uprawniony zstępny spadkodawcy jest osobą małoletnią.

Uprawnionemu, który jest trwale niezdolny do pracy, oraz małoletniemu  zstępnemu należy się 2/3 udziału spadkowego, który przypadłby mu przy dziedziczeniu ustawowym. Wszystkim pozostałym należy się ½ udziału   spadkowego, który przypadałby im przy dziedziczeniu ustawowym.

Dziedziczenie zachowku

Dziedziczenie roszczenia o zapłatę zachowku podlega szczególnej regule, wynikającej z art. 1002 Kodeksu cywilnego,  zgodnie z którą roszczenie z tytułu zachowku przechodzi na spadkobiercę  osoby uprawnionej do zachowku tylko wtedy, gdy spadkobierca ten należy  do osób uprawnionych do zachowku po pierwszym spadkodawcy.

W przypadku braku osób uprawnionych do dziedziczenia roszczenia o   zachowek, roszczenie w tym zakresie wygasa, nie powodując zwiększenia   uprawnień pozostałych osób uprawnionych z tytułu zachowku. W wyroku Sądu Najwyższego  z dnia 28 kwietnia 2010 roku (sygn. akt III CSK 143/2009) wyrażone  zostało stanowisko, że złożenie przez osobę zobowiązaną do zapłaty  zachowku oświadczenia o uznaniu długu,  wynikającego z obowiązku zapłaty zachowku, nie powoduje możliwości  żądania zaspokojenia tego roszczenia przez spadkobierców osoby  pierwotnie uprawnionej do zachowku[1].

W nauce prawa cywilnego podkreśla się wątpliwości, dotyczące zgodności art. 1002 Kodeksu cywilnego z Konstytucją[2].  Trybunał Konstytucyjny dwukrotnie wypowiedział się w zakresie   konstytucyjności przedmiotowej regulacji, a to w wyroku z dnia 8 czerwca  2011 roku (SK 14/10) oraz w wyroku z dnia 31 stycznia 2001 roku (P   4/99).

Zagadnienia szczegółowe

Odpowiedzialność uprawnionego do zachowku:

za zachowek – zawsze ogranicza się do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek; za zapisy i polecenia – gdy uprawniony jest powołany do  dziedziczenia, wtedy jego odpowiedzialność za zapisy i polecenia  ogranicza się do wysokości nadwyżki przekraczającej wartość udziału  spadkowego, stanowiącego podstawę do obliczenia należnego uprawnionemu  zachowku.

Zmniejszenie zapisów i poleceń:

Spadkobiercy, obowiązani do zaspokojenia roszczenia z tytułu zachowku, mogą żądać stosunkowego zmniejszenia zapisów i poleceń:

jeżeli spadkodawca nie zostawił żadnych wskazówek w testamencie, to zapisy i polecenia zostaną zmniejszone w stosunku do ich wartości; dalszy zapis i polecenie również podlegają stosunkowemu zmniejszeniu.

 

Zapraszam do kontaktu -

503 - 470 - 580

kupie@udzialy.biz.pl